ผมว่า หลายๆคนคงมองข้าม ค่ารักษาสถานะทางสังคม -- แล้วมันคืออะไรล่ะ --- การมีชีวิตที่ดี คือ มีบ้านดีๆสักหลัง และรถดีๆสักคัน (เบนซ์ หรือ บีเอ็ม ยิ่งดี) แต่ถ้ามีลูก ก็ขอโรงเรียนที่ดี ซึ่งอาจต้องมีรถ ดีๆสักคันให้ภรรยาไปส่งลูกเรียน ไหนจะนาฬิกาดีๆ กระเป๋าดีๆ สักชิ้น -- ผมถามหน่อยว่า แค่ที่พูดมามันมีค่าใช้จ่ายขนาดไหน
--สมมุติว่าการมีรถดีๆ สักคัน ถ้าเรามาดูอายุการใช้งานของรถ ทุก 10 ปี ก็น่าจะเปลี่ยนได้แล้ว (ไม่งั้นรถคันงามของคุณ ก็จะถูกมองว่าเป็นอีแก่) ถ้ารถดีๆ เช่น เบนซ์ ราคา 3ล้าน แล้วคุณต้องเปลี่ยนทุก 10 ปี
-- สมมุติว่า นับจากวันนี้ คุณเหลือชีวิต 50 ปี ก็แสดงว่าต้องเปลี่ยนรถอย่างน้อย 5 คัน ถ้าคิดมูลค่าเพิ่มรถ 5% ต่อปี ผมเฉลี่ยว่า ถ้ารถที่คุณต้องการสถานะเดียวกันตลอดชีวิต ผมเฉลี่ยเป็น คันละ 5 ล้าน คูณกับ 5 คัน(เพราะ 50 ปี)
-- คิดแค่รถที่รักษาสถานะภาพทางสังคมคุณได้ จะต้องใช้เงินถึง 25 ล้านบาท(นี่แค่รถนะครับ ไหนจะบ้าน คุณจะอยู่หลังเดียวตลอดชีวิต ตั้งแต่เกิดจนตายเลยหรือ ผมว่า เป็นไปไม่ได้ อย่างน้อยก็สัก 2 หลัง ถ้าหลังที่ซื้อปัจจุบัน 10 ล้าน คือ บ้านคุณภาพดี หลังต่อไปก่อนคุณตายเป็นรางวัลชีวิต ถ้าจะเอาคุณภาพเท่าเดิม อีก 30 ปี ข้างหน้า อาจต้องใช้เงินถึง 20 ล้านบาท)
--- บางคนเองบอก ไม่เป็นไร 10 ปี แรก นั่งรถเบนซ์ ส่วน 10 ปี ต่อไปนั่ง Toyota ก็ได้ -- ซึ่งในความจริงมันเป็นอย่างที่คุณพูดหรือเปล่า
งั้นจริงๆแล้ว ชีวิต มันเท่ากับการเลือก เช่น คุณ จะเลือกมีหน้ามีตา(เท่ห์) ตอนหนุ่ม หรือ จะเลือกเก็บเงินตอนหนุ่มใช้ของถูกๆ แล้วค่อยไปซื้อของแพง (เท่ห์) ตอนแก่
---ดังนั้น คนที่เลือกใช้ชีวิตอย่างหรูหราในตอนต้นของชีวิต การทำงาน ไม่ว่าคุณจะได้เงินเดือนเท่าไหร่ ผมว่าคุณก็ยากที่จะเก็บเงิน และเป็นไปได้สูงที่ตอนแก่ คุณจะตกอับ ( สาเหตุหลัก ก็มาจาก อีโก้ และ รสนิยม ที่สูงขึ้นเรื่อยๆ พร้อมกับอายุ และรายได้ ที่ลดลงตามวัยนั่นเอง)
-- สำหรับคนที่มีลูก ผมมองว่า การส่งลูกเรียน อินเตอร์ ต้องดูที่ค่าเรียน บางที่ค่าเรียนปีละหลายแสน ซึ่งจุดนี้ต้องถามกลับว่ามันคุ้มไหม เพราะการเลี้ยงลูกให้มีคุณภาพ ถ้าเราพูดถึงโรงเรียน และ มหาลัยชั้นดีแล้ว เรากำลังพูดถึงเงินที่ประมาณ 20 ล้านบาท (รวมรถที่เราต้องซื้อให้ตอน มหาลัยด้วย-- การให้ลูกขับรถดีเท่าไหร่ นั่นหมายถึงความกดดันที่สูงขึ้นของเด็กอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้)
ทุกอย่างที่กล่าวมาคือ ค่าใช้จ่าย เพื่อสถานะทางสังคม จะเห็นได้ว่า จริงๆการดำรงชีวิต ในสังคมไม่ใช่เรื่องง่าย -- แต่ถ้าคุณเอาตัวของคุณออกจากสังคม ความกดดันต่างๆก็จะลดน้อยลง ไม่ต้องกู้เงินมาซื้อ ไม่ต้องล้มละลาย ไม่ต้องเสี่ยง --ซึ่งแท้จริงแล้ว ทุกอย่างล้วนอยู่ที่เราเลือกเอง
ดังนั้น ความสำเร็จหรือล้มเหลวของแต่ละคน จึงไม่เท่ากัน --- แต่คุณรู้ไหมว่า ในเกมของการแข่งขัน ถ้าคุณสามารถเลือกวิธีการแข่งได้ คนที่สามารถเลือกก็คือ คนที่ควบคุมผลแพ้ชนะของเกมส์ ดังนั้น ผมว่า วันนี้ คุณต้องถามตัวคุณเองว่า "คุณเลือกกฏเกณฑ์ อะไรในเป้าหมายชีวิตของคุณ" และนั่นคือ "วิถี" เป็นกรอบกำหนด ทั้งชีวิตของคุณ..
