แด่คุณตาของผม "วิระ รมยะรูป"

เมื่อคืน 1 มีนาคม 2555 คุณแม่โทรมาบอกว่า "แพ้ท!! คุณตาท่านเสียแล้ว"

ผมก็รู้สึกใจหายอย่างมาก เพราะคุณตาเป็น เสมือนต้นแบบ ที่สอนให้ผมเข้าใจอะไรหลายๆอย่างทั้งในเรื่องของการงาน และมุมมองการใช้ชีวิต

คุณตาผม (วิระ รมยะรูป) นับได้ว่าเป็น หนึ่งในผู้บุกเบิกวงการธนาคาร ของประเทศไทย ตั้งแต่ในสมัย คุณ ชิน โสภณพนิช ...ท่านเป็น ผู้จัดการสาขาแรกของธนาคารกรุงเทพ แล้วร่วมบุกเบิกจนวันนี้ ธนาคารกรุงเทพได้กลายเป็นธนาคารที่ยิ่งใหญ่ ระดับโลก -- "เรื่องราวการเดินทางของคุณตา มันได้จุดประกายให้ผมเห็นว่า ...ความยิ่งใหญ่ของคนๆนึง มันสามารถที่จะทำอะไรก็ได้ และ ยิ่งใหญ่เพียงใดก็ได้ ตราบเท่าที่เขามีความสุขกับสิ่งที่ทำ"(ก่อนที่คุณตาผมจะป่วย เมื่ออายุ 90 กว่า ท่านทำงานจนถึงวันสุดท้าย ..จุดนี้มันชี้ให้เห็นเลยว่า จะทำอะไรให้สำเร็จได้ เราต้องรักในสิ่งนั้น และ นั่นแหละคือ ชีวิตทั้งหมดของเรา!!) ...ถูกต้อง บทเรียนชีวิตของคุณตา สอนให้ผมรู้ว่า สิ่งสำคัญที่สุด ในชีวิตของลูกผู้ชายคนนึง จะประสบความสำเร็จ มันขึ้นอยู่กับ -- "ความอดทน และ ความกล้าที่จะเดินตามฝันของตัวเอง"

"ชีวิตคือ ความเสี่ยง แต่มันจะยิ่งเสี่ยง หากเราไม่กล้าที่จะเสี่ยง" ...คุณตาผม ลาออกจากแบงค์ชาติในขณะที่ตัวเองเป็นดาวรุ่งในสมัยนั้น แล้วมาร่วมบุกเบิกธนาคารเล็กๆ ในขณะนั้น ที่ชื่อว่า ธนาคารกรุงเทพ ...มันคงเป็นอะไรที่ตลกมาก หากคุณมีงานที่มั่นคงในองค์กรที่ใหญ่ระดับประเทศ แต่คุณเลือกที่จะมาทำงานกับองค์กรเล็กๆ ที่ไม่รู้ว่าอนาคตจะเป็นอย่างไร .."นั่นแหละ ที่ผมมองว่าเป็นการเดินทางของผู้กล้า"

ชีวิตคงเป็นอะไรที่ง่ายน่าดู หากเราเลือกทางเดินที่มันแสนจะปลอดภัย และ ก็ไม่มีความเสี่ยงอะไรเลย เหมือนที่คนส่วนใหญ่ในโลกเขาคิดและทำตามๆกัน ... "ถูกต้อง!! มันง่ายที่จะ ทำตามคนอื่น และ ทำเหมือนคนอื่น ...และผลลัพธ์ก็คงเหมือนๆ คนอื่นทั่วๆไป"

สิ่งที่คุณตา สอนเสมอคือ "ให้" ...องค์กรระดับสองหมื่นกว่าคน ที่ใหญ่ระดับประเทศอย่างธนาคารกรุงเทพ คงเป็นไปไม่ได้เลยที่จะสร้างให้ประสบความสำเร็จ หากคนๆนึง คิดจะ One Man Show มันคงเป็น จำอวดที่น่าสมเพศ และ เป็นกับดักของคนเก่งที่คิดจะเก่ง และทำทุกอย่างด้วยตัวเอง ... คุณตา สอนให้ผมรู้ว่า การสร้างอะไรก็ตาม มันขึ้นอยู่ที่ "สร้างคน" ..หัวหน้าจะโตได้ลูกน้องต้องเก่ง ..และคนเก่งจะมาเป็นลูกน้องคุณได้ ไม่ใช่คุณต้องเก่งกว่า แต่คุณต้องมีสิ่งที่เขาไม่มีไง นั่นคือ "การให้ และ ความเมตตา" ... เวทีในการแสดงโอกาสของชีวิตจริง มันไม่ได้มีเพียงพอให้คนเก่งทุกคนๆได้แสดงฝีมือหรอก ดังนั้น "ผู้ให้" จึงเป็นศูนย์รวมแห่งโอกาสและคนเก่ง ...คุณตาผม มุ่งสร้างและให้โอกาสคน และนั่นก็คือ บารมีและอำนาจ ที่คนเก่ง เขาตอบกลับมา

"รวงข้าว ยิ่งสุกและสมบูรณ์ มันจะยิ่งงองุ้มลงมา" เปรียบเสมือน คนที่ยิ่งใหญ่ จะยิ่งอ่อนน้อม (ผิดกับคนที่ไม่มีอะไร ก็จะกร่าง และพยายามเบ่งตัวเอง เสมือนคางคก) ...นั้นก็เป็นสิ่งที่เตือนสติผมเสมอ ในเส้นทางที่เดิน ว่า การที่คนๆนึงจะสำเร็จและยิ่งใหญ่ได้ "เราต้องสร้างคน ที่รายล้อมเรา ให้สำเร็จและยิ่งใหญ่ ไปพร้อมๆกัน ...นั่นถึงจะเป็นความสำเร็จที่ยั่งยืน และ ยาวนาน"

ตอนช่วงที่คุณตา นอนอยู่โรงพยาบาล ก็จะท่องกลอนสอนลูกๆ หลานๆ ให้รู้จักประมาณตน ซึ่งผมท่องจนขึ้นใจ

"อันที่จริง เขาอยากให้เราดี
แต่ถ้าเด่นขึ้นทุกที น่าหมั่นไส้
จงทำดีอย่าทำเด่น จะเป็นภัย
ไม่มีใครเขาอยากเห็น เราเด่นเกิน"

แด่ ผู้ยิ่งใหญ่ ตลอดกาล สำหรับผม .."คุณตา"

....วิระ รมยะรูป