ประเด็นที่"ผู้นำที่ยิ่งใหญ่พลาด" ก็คือ (ความมั่นใจ เชื่อมันในตัวเองอย่าง"ขาดสติ" ซึ่งเป็นผลให้"ตกม้าตายในที่สุด)..ขนาดจักรพรรดิ ที่ยิ่งใหญ่ อย่าง "นโปเลียน" หรือ แม้กระทั่ง "จูเลียส ซีซาร์"ต่างก็มีจุดจบที่ไม่มีใครอยากจะพูดถึง --ในบ้านเราเอง ..ผมยังไม่เคยเห็น"นายก"คนใด ที่สามารถ"เป็นผู้ฟังที่ดี"
--สมัยคุณทักษิณ ก็ออกมาแก้ต่างทุกความขัดแย้ง เถียงทุกคนที่"คิดเห็นไม่ตรงกับเขา" ..วันนี้คุณอภิสิทธิ์ ก็ไม่ต่างกัน จนได้รับฉายา"เด็กดื้อ"(อย่าว่าแต่นายกเลย CEO เกือบทุกบริษัทก็เป็นเช่นนี้ อย่าง Jack Welch ของ GE ไม่สามารถฟังใครได้เกิน 60 วินาที "จนมีใครๆต่างพูดว่า กลยุทธิ์สุดยอดของการสื่อสาร--"Elevator pitch" คือ ใครที่ต้องการเสนอไอเดีย เขาให้เวลาคุณ"ระหว่างที่เขาขึ้นลงลิฟท์"เท่านั้น)...หุ หุ
การดูตัวอย่าง"นายก"ในบ้านเรา ทำให้เราเห็นได้เลยว่า "ผู้นำ หากมีคนไม่ชอบอย่างรุนแรง แม้เป็นกลุ่มเพียงเล็กๆ --ย่อมหมายความว่าคุณไม่สามารถจะเป็นผู้นำได้" ประเด็นมันอยู่ที่ (แน่นอน ที่การขึ้นเป็นผู้นำ ย่อมต้องมีคนที่ชอบ และไม่ชอบ --ความสำเร็จคือ ทำอย่างไรให้คนที่ไม่ชอบ "ไม่เข้ามามุ่งร้าย และ เพิ่มทวีความเกลียดได้"
..ผมชอบ คำพูดของ เนลสัน แมนเดลา คำหนึ่งมากที่ว่า "การที่กำจัดศัตรูให้หมดสิ้น มีอยู่วิธีเดียวเท่านั้น นั้นก็คือ ทำให้ศัตรูผู้นั้นกลายมาเป็นมิตรนั้นเอง" --"สุดยอด!!! มากๆ" อย่างความขัดแย้งในสังคมเราทุกวันนี้ เพราะเขาใช้วิธีแก้ความขัดแย้ง"ด้วยวิธีตรงกันข้าม" --"การใช้ไฟ ดับไฟ" บ้านเมืองจึงแตกร้าวอย่างรุนแรงอย่างที่เห็นอยู่ทุกวันนี้
จริงๆ แล้วเราควรมอง ความเห็นที่แตกต่าง เป็นสิ่งที่"เยี่ยมยอด" เพราะความเห็นที่แตกต่างมันทำให้คุณ ฉลาดขึ้น มันทำให้คุณมองภาพได้กว้างขึ้น ดังนั้น"เวลาใครแย้งความคิดของคุณ แทนที่คุณจะโต้แย้ง คุณควรจะ"ขอบคุณ"เขาแทน..จริงป๊ะ!!" ..ดังนั้น---ถ้าไอเดีย ที่คุณเสนอ "ไม่มีความเห็นที่ขัดแย้งเลย" ผมว่าคุณต้องตั้งข้อสังเกตแล้วว่า 1. คนรอบข้างเริ่มไม่หวังดีกับคุณแล้ว(เพราะมันจะทำให้คุณ อึกเหิม และยิ่งมั่นใจไร้สติ และจะพาคุณสู่ความย่อยยับ เพราะทั้งแกนนำต่างๆ เช่น เสธ.แดง , อริสมันต์ , สนธิ , ทักษิณ ต่างก็ตกเป็นเหยื่อของสิ่งนี้ทั้งสิ้น) 2.ความคิดนั้น อาจเป็นสิ่งที่"ไม่ได้มีใครสนใจเลย"
คนที่"ฉลาด"มากๆ มักเป็นคนที่อ่านหนังสือมาก ทำให้บางครั้ง"หลงตัวเอง"คิดว่าไม่มีใครที่ฉลาดกว่าเขาแล้ว --แท้จริงโลกนี้กว้างใหญ่เกินกว่า "คนตัวเล็กๆคนนึง จะสามารถเข้าใจได้หมด" ดังนั้น สิ่งต่างๆที่ได้ผ่านเข้ามาในชีวิต ย่อม"หล่อหลอม"ให้คนแต่ละคนมีความแตกต่างกัน แม้แต่ คนกวาดถนนก็ย่อมมีจุดแข็งที่ CEO ไม่มี" ดังนั้น เราไม่ควรที่จะดูถูกใคร เพราะแต่ละคนแต่ละสายอาชีพ ย่อมมีความเก่งความถนัดเป็นของตัวเอง
...ผู้นำที่ดี จึงไม่ใช่"คนที่ฉลาดที่สุด" หากแต่ควรจะเป็นคนที่สามารถ ประสานและดึงจุดเด่นของแต่ละคน ออกมาใช้ให้เกิดประโยชน์ต่อบ้านเมืองมากที่สุดต่างหาก (จริงมั๊ย)...จึงไม่แปลกเลยที่เรามัก มอง"หัวหน้า" เราเป็น"ไอ้งั่ง" แต่หารู้ไม่ว่า "ไอ้งั่ง" ที่สามารถประสานและดึงความเก่งของลูกน้องออกมาร่วมกัน เขาผู้นั้นต่างหากจึงจะเหมาะ"เป็นผู้นำที่ดี"
"ผู้นำ" จึงไม่จำเป็นต้องเก่งและฉลาดที่สุด ... (และนี่คือ คำตอบ ที่ว่า"ทำไมคนเก่งมากๆ หรือ ไอคิวสูงมากๆ จึงยากที่จะเป็นผู้นำ(ที่ยิ่งใหญ่) -- ก็เพราะเขา "ไม่เคยคิดที่จะฟังใครนั่นเองครับ"
