ทุกวันนี้ "ทุกคน"ต่างชี้นิ้วไปที่กำหนดนโยบาย แต่แท้จริงแล้วว่า ปัญหาส่วนใหญ่ "2 มาตรฐาน"มันแก้ได้ที่ "ตัวเราเอง" ...หลายคนพยายามโทษ "ชาติเกิด" ว่าเกิดมาจน จึงไม่มีเงิน ส่งเสียลูกไปเรียน ..จริงอยู่ครับ-- "ลูกคนรวยได้เปรียบกว่า" เพราะตั้งแต่เด็ก แม่ก็จะเอาไปเรียน เปียโน เรียนวาดภาพ ..คณิตคิดเร็ว..พอเข้าโรงเรียนก็อัดด้วย กวดวิชา อาจารย์ดังๆ รอบเมือง --ซึ่งแท้จริงแล้ว ผมว่า "เด็ก"รับได้จริงสัก 10% ของที่ พ่อแม่ พยายามอัดให้ ก็ถือว่า "แจ๋วแล้ว"
มาดูที่ลูกคนจน ปัจจุบัน เรียนฟรี ถึงระดับชั้นนึงอยู่แล้ว ดังนั้น หากเด็กขวนขวายหน่อย ก็มีโอกาสได้เรียนมหาลัยเหมือนกัน แต่จุดที่ผมมองว่า "เด็กยากจน" สามารถ ยกฐานะของตัวเอง ได้ดีที่สุดคือ "ต้องเน้นให้เก่งกิจกรรม" ..นี่เป็นประเด็นที่ผมเห็นๆเลยว่า "กิจกรรม" มันสร้างให้คน "เก่งทำงาน" อย่างได้ผลจริงๆ (ลองมองไปรอบๆซิครับ ..คุณลองดูว่า เพื่อนร่วมชั้นคุณ ที่เก่งกิจกรรม เทียบกับ เด็กเรียนแว่นหนา ..คุณเห็นไหมว่าใคร รุ่งกว่า!! ---"น่าประหลาดใจจริงๆครับ ..พอเข้ามาทำงานในชีวิตจริง เด็กกิจกรรมจัดๆ --รุ่งกว่า" )จริงๆประเด็นนี้ไม่ได้มีอะไรแปลกเลย เพราะความสำเร็จในการทำงานจริงๆ มันไม่ได้แข่ง จาก "วิชาการ" เพราะการทำงานจริง มันคือ การประสาน การเชื่อมโยง ซึ่งเป็น Skill "Know Who" ที่ "เด็กกิจกรรมเหนือกว่านั่นเอง"
ดังนั้น การยก สถานะของสังคม "ลดปัญหาสองมาตรฐาน" คือ พยายามให้ ลูกคุณ เก่ง"กิจกรรม" โดยการเสนอตัวทำกิจกรรมอย่างต่อเนื่อง สร้างให้ตัวเองมี บุคคลิกที่ "Friendly" ใครๆก็อยากคุยด้วย เชื่อมโยง มือประสานสิบทิศ -- ไอ้พวก Greek แว่นหนา หน้าคอม ที่"รวยสุดๆ"ในอเมริกา --มันไม่ใช่บ้านเรา ..ดูซิครับ บ้านเรามีไหม Google, Yahoo, Facebook ถ้ามันก่อตั้งในประเทศไทย อย่างมากก็ไปได้แค่ Sanook เพราะ "ทุน Venture Capital มันไม่มี" ฐานเศรษฐกิจมันต่างกัน ..บ้านเรา Innovation เกิดจากองค์กร --สรุปแล้ว "เน้นกิจกรรม ..นอนมา (รุ่งแน่นอน)" แต่ถ้าเก่ง วิชา แว่นหนา ให้รีบบินไปโอนสัญชาติ อเมริกา รับรองรุ่งเช่นกัน ---"ถ้ามองโอกาสออก ไม่ว่าอยู่ที่ไหน ก็ไม่อับจน ครับผม"
อ่านไปอ่านมา ผมถูกจัดอยู่ในประเภท "แว่นหนา" รึเปล่านะ :)
ตอบลบ