'จบปริญญา มาเป็นพนักงานเสริฟ' ..นั่นชีวิตภาววิทย์ตอนเรียนจบใหม่ๆเลย
ตอนนั้นผมไม่ใช่จบธรรมดานะ ผมจบเกียรตินิยม ธรรมศาสตร์ แต่คิดยังไงเวลานั้นผมก็ไม่อยากเป็นลูกจ้าง
ช่วงนั้นบอกตรงๆ มองไม่เห็นทาง ว่าจะทำอะไรในชีวิต เพราะมีแค่ปริญญาใบเดียว และก็ประสบการณ์ขายตรงตอนช่วงฝึกงาน -- ทำไรดีฟระ ?
ช่วงนั้นมาลงตัวที่ต้องไปเรียนต่อ ก็เลยได้เริ่มรู้จักอาชีพพนักงานเสริฟในออสเตรเลีย ..ครั้งแรกที่ได้เงินผมดีใจมาก เพราะมันเยอะสำหรับเด็กจบใหม่ คือ ชั่วโมงละ 300 บาท ทำวันละ 5 ชั่วโมง ก็ตกวันละ 1,500 บาท คูณ 30 วันก็อยู่ราวๆ 45,000 บาท ..เออดี!! เยอะกว่าเงินเดือนปริญญาตรีเมืองไทย
ผมใช้เงินประหยัดมาก พยายามไม่ใช้เลย สักพักก็ได้จับเงินแสน ...เข้าใจเลยว่า คนที่พยายามเก็บเงินสร้างตัวมันอารมณ์ไหน
จุดเปลี่ยนมาอยู่ที่ มีประกาศขายร้าน ซึ่งผมมองว่าจะเป็นจุดเปลี่ยนให้ผมสร้างตัวได้ ..นั่นก็คือ จุดที่ผมตัดสินใจซื้อร้านอาหารต่อจากคนเดิม โดยจ่ายเพียงบางส่วนและขอให้เจ้าของร้านเดิมเป็นหุ้นส่วน
สิ่งที่ผมอยากจะเล่าคือ ทุกชีวิตมันมีเส้นทาง และโอกาสที่ไม่เหมือนกัน ..ช่วงแรกๆ ของชีวิตเราเลือกไม่ได้มาก เพราะเราไม่มีประสบการณ์ เราก็ต้องคว้าโอกาสตรงหน้าแล้วทำให้ดีที่สุด
แต่แล้วสุดท้าย ผมก็ไม่ได้ทำร้านอาหารต่อ กลับมาทำงานสายการเงินการลงทุน ซึ่งไม่เคยคิดเลยว่าผมจะมาทำงานแนวนี้
มีน้องๆ หลายคนถามผมว่า แล้วคนเราจะเจอ Passion ว่า เราเหมาะกับทำอะไร หรือ เราเกิดมาเพื่อทำอะไรถึงจะดีที่สุด ...ผมบอกได้เลยว่า มันไม่มีทางลัด มันคือการเดินทางเรียนรู้ แล้วค้นหาจากช่วงชีวิตที่เราค่อยๆเดิน
ข้อแตกต่างระหว่างคนที่เจอ Passion แล้วทำมันจนกลายเป็นคนที่สำเร็จในสายอาชีพต่างๆ มันเกิดจากเขาคนนั้นไม่หยุดค้นหา และเรียนรู้จากความผิดพลาดระหว่างทาง
คนส่วนใหญ่ที่ยังหา Passion ไม่เจอ ไม่ได้หมายความว่าเขาไม่เก่ง เพียงแต่เขาพอใจในจุดที่เขาเป็นแล้วก็เท่านั้นเอง
หากคุณเป็นค้นนึงที่ยังไม่ถอดใจค้นหา Passion ของตัวเอง ...จะบอกว่าให้สู้ต่อไป ผมเข้าใจคุณ และขอเอาใจช่วยครับ !!
ความคิดเห็นนี้ถูกผู้เขียนลบ
ตอบลบขอบคุณ คุณ pawawit มากเลยครับ
ตอบลบมีกำลังใจขึ้นเยอะ