ถามทำไม ? ...คุณเชื่อไหมว่า คนจำนวนมาก ยอมทุกข์ทนแสนสาหัส เพื่อให้ตัวเองไปสู่จุดหมายที่ตั้งไว้ให้เร็วที่สุด ....และแล้ว เขาก็พบว่า ‘ความสุขที่ถึงเป้าหมายมันเป็นความสุขที่สั้นเอามากๆ เลย ...จากนั้น เขาก็เจออีกปัญหาใหญ่ ก็คือ ...แล้วอะไรต่อ ?’
‘การตั้งเป้าหมาย’ เป็นเรื่องที่ดี เพราะ ชีวิตที่ปราศจากเป้าหมาย มันก็คือ ไปเรื่อยๆ เช้าชาม เย็นชาม ผ่านชีวิตไปอีกวัน ก็เท่านั้นเอง
แต่ ‘การพุ่งไปที่เป้าหมาย โดยไม่สนใจอะไร’ กลับเป็นเรื่องที่ต้องกลับมานั่งคิดว่า ‘จริงๆ แล้วเราเกิดมาเพื่ออะไร ?’
ผมมีเพื่อนคนนึง เขาเป็นนักตั้งเป้าหมาย และ มุ่งมั่นเอามากๆ ...ผมเจอเขาตั้งแต่ เขาตั้งเป้าว่า เขาจะมี 10 ล้าน หลังจากนั้น ไม่กี่ปี เขาก็ทำได้
จากนั้น เขาตั้งเป้า 100 ล้าน ...คราวนี้ เครียดขึ้น หนักขึ้น นานขึ้น และเขาก็ไปถึง 100 ล้าน
วันนี้เขาตั้งเป้าใหม่ คือ 1,000 ล้าน ....แต่ปัญหาที่เกิดขึ้นคือ
- วันนี้เขาเครียดมาก เพราะ ทำงานหนัก
- เขาไม่กล้าใช้เงินเลย เพราะ คิดว่า เงินทุกก้อน ถ้าไม่ใช้มันจะโต และทำให้เขาไปถึงจุดหมายได้เร็วขึ้น
- เขามองคนที่รวยกว่าเขา ที่กล้าใช้เงินซื้อความสุข ก็รู้สึกอิจฉา ว่า ‘คนเหล่านี้ กล้าเนอะ !!’
ผมก็บอกไปว่า ‘ไม่ใช่ !! ...มรึงเข้าใจผิดแล้ว ...มรึงต่างหาก ที่ไม่กล้าปล่อยให้ตัวเองมีความสุขบ้างต่างหาก ทั้งที่จริงๆ มรึงก็สมควรได้รางวัลอะไรบ้าง ...ไม่ใช่แค่ตัวเลข ทางบัญชี !!’
‘แต่กรู มีความสุข แค่ตัวเลขบัญชีมันเพิ่มขึ้นแล้ว !!’
‘จริงเหรอ !! ...ถ้ามรึงคิดแบบนั้นจริง มรึงต้องไม่มานั่งอิจฉาคนที่กล้าใช้เงิน ...มรึงต้องนั่งเฉยๆ แล้วเปิดสมุดบัญชีดูเงินในธนาคารแล้วนั่งยิ้ม ..สุขจริงๆ’
เอาตรงๆ ขอแนะนำ 5 ข้อ ดังนี้
1. ‘ระหว่างที่เราเดินทางสู่เป้าหมาย ก็ควรให้รางวัลตัวเองระหว่างทางด้วย’ ....การให้รางวัลตัวเองระหว่างทาง ไม่ได้ทำให้เราจนลงหรือไปสู่เป้าหมายช้าลง ...แต่มันจะช่วยให้เราไปสู่เป้าหมายเร็วขึ้น ....เพราะ คนที่มีความสุข สามารถเผอิญปัญหาและไปต่อได้ดีกว่าและเร็วกว่าคนที่ทุกข์
2. ‘รางวัลที่เหมาะสม คือ สิ่งที่ทำให้เรารู้สึกดีกับตัวเองมากขึ้น แต่ไม่กระทบความมั่นคงทางการเงิน’ ...ยกตัวอย่าง ถ้าจะซื้อของ ก็ต้องซื้อด้วยเงินสดเท่านั้น ...เพราะ ‘ซื้อเงินสด’ จะเป็นตัวชี้วัดว่า เรามีความสามารถซื้อได้จริงๆ ...พูดง่ายๆ ถ้าซื้อด้วยเงินสด เราจะคิดรอบคอบนั่นเอง
3. ‘การให้รางวัล กับ การ Spoil ตัวเอง มันใกล้กันนิดเดียว’ ....ถ้าคุณมีสิ่งที่คุณอยากได้ เพียงชิ้นเดียว ..สิ่งนี้ ดีสุด แพงสุด หรือ เหมาะกับฉันสุด อันนี้เรียกว่า การให้รางวัลตัวเอง ....แต่ถ้าเรามีหลายชิ้น จนใช้ไม่ทัน อันนี้เริ่มเป็นภาระแล้ว คือ เราตามใจตัวเองมากเกินไป อันนี้เรียกว่า Spoil
‘แต่ผม ลงทุน นะ ...ผมเป็นนักสะสมไง !!’
‘จริงเหรอ ?’
นักสะสม คือ
1. ‘ซื้อถูก แล้วขายแพง’ ...แต่ฉันซื้อแพง แล้วขายถูกประจำ ...นักสะสม ขายเป็นนะ แต่ฉันซื้ออย่างเดียว ขายไม่เป็น อันนี้ไม่ใช่นักสะสมนะ
2. ‘นักสะสม ต้องมีความรู้มากกว่าคนธรรมดา’ ...นักสะสมรู้ลึก เราแค่ซื้อ แทบไม่ได้ศึกษา
3. ‘นักสะสม ส่วนใหญ่ ซื้อมือสองนะ’ ....ฉันซื้อแต่ของใหม่ เพราะ กลัวโดนหลอก แค่นี้ก็รู้แล้วว่า ความรู้ไม่มี ดูของไม่เป็น หาของไม่ได้ ...เออ!! แล้ว มันเรียกว่านักสะสมตรงไหนอ่ะ ?
4. เอาจริงๆ นะ ยอมรับเถอะ ว่า ‘เราแค่เด็ก spoil อ่ะ’...5555
4. ‘เป้าหมายสำคัญในวันที่เราอายุน้อย แต่วันที่อายุเรามากขึ้น ให้ใส่ใจกับความสุขระหว่างทางเดิน’ ....คนอายุน้อย มันสนุกทุกวัน เลยต้องฝึกให้ตั้งเป้าหมาย ...แต่คนอายุเยอะขึ้น อย่างพวกเรา ให้ลองอนุญาตให้ตัวเองสนุกบ้าง ชีวิตจะดีขึ้นอย่างชัดเจน
5. ‘ไม่มีใครจดจำหรอกว่า ทั้งชีวิตคุณหาเงินได้เท่าไหร่ แต่เขาสนใจว่า เราทำอะไรที่มีความหมายมากกว่า’ .....อย่าง ไมเคิล จอแดน เขารวยแค่ไหน คนก็ไม่ได้สนใจหรอก แต่สิ่งที่คนจะจดจำก็คือ ไมเคิล จอแดน คือ สุดยอดนักบาส เท่าที่โลกนี้เคยมี
พูดมาตั้งยาว ...แค่อยากบอกว่า ‘ทางสายกลาง’ จะช่วยสมดุลย์ชีวิตเรา
คนอายุน้อย ใช้เงินเก่ง เอาแต่ตามใจตัวเอง ...ควรตามใจตัวเองน้อยลง แล้วมุ่งมั่นสู่เป้าหมายมากขึ้น
ส่วนคนอายุเยอะ ที่เอาแต่กดดันตัวเอง ...ควรปล่อยวาง แล้วยอมให้รางวัลตัวเองบ้าง ก็แค่นั้นแหละ
#ภาววิทย์กลิ่นประทุม
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น