'พ่อรวยสอนลูกยังไง ?'
ก็แล้วแต่นะ ..บางคนไม่มีเวลาสอน ก็ปล่อยๆ ชิวๆ แต่สำหรับพ่อผมไม่ใช่
พ่อผมดูใจดี (แต่จริงๆ ดุโคตรๆ) ..พ่อสอนผมด้วยไม้เรียว คติที่พ่อผมยึดถือคือ 'รักวัวให้ผูก รักลูกให้ตี' ..แน่นอน ผมโตมาด้วยไม้เรียว เข็มขัด ก้านมะยม หรือ อะไรก็ได้ที่ใกล้มือพ่อ ...แต่พ่อผมมีเหตุผลนะ คือ ถ้าทำถูกต้องนี่จะเอาอะไรก็ให้ แต่ถ้าผิด คุยกับไม้อย่างเดียว
ผมว่าเด็กรุ่นผมก็โตกันมาแบบนี้ ..แต่ทุกวันนี้โลกเปลี่ยนเราเอาแบบฝรั่งมากขึ้น ..ถามว่าดีไหม ก็ตอบไม่ได้นะ มันขึ้นอยู่กับว่า ใครจะมองยังไง จริงไหม ?
สำหรับผม ผมมองย้อนกลับ ก็ขอบคุณคุณพ่อ ที่เข้มงวด และเปิดโอกาสให้ผมลองผิดลองถูก
พ่อผมแม้จะเข้มงวด แต่ในเรื่องอนาคต ทางเลือก อยากเรียนอะไร อยากทำอะไร พ่อไม่เคยปิดกั้น ..ผมหาที่เรียนพิเศษเอง สอบมหาวิทยาลัยก็เลือกคณะเอง ทำเองหมด
บอกตรงๆ ว่า ตอนเด็กๆ ผม งง มาก เพราะเราจะแกว่งตามกระแส ..จะถูกภาวะจากสังคมรอบด้าน เพื่อน ให้เราเลือกไม่ถูกว่าโตขึ้นเราอยากเป็นอะไร อยากทำอะไร
ช่วงที่ยากที่สุด น่าจะเป็นช่วงวัยรุ่น เพราะผมขอพ่อว่าจะอยู่หอ แล้วขอรถยนต์ส่วนตัว นั่นแหละมันส์โคตร เละโคตรๆ แต่มันก็ผ่านมาได้
ตอนอยู่มหาวิทยาลัย ผมเก่งทุกอย่างยกเว้นเรื่องเรียน ..ลองทุกอย่าง ทั้งขายตรง ทำบริษัทจำลอง ..เข้าค่ายอาสา ..ฝึกงานกับบริษัทจริง
พอเรียนจบ ผมขอพ่อจะไปเรียนต่อ ออสเตรเลีย ซึ่งเป็นประเทศที่ผมเคยไปเป็นนักเรียนแลกเปลี่ยน AFS ..ผมเลือกมหาวิทยาลัยเอง ติดต่อเอง จัดการเองทุกอย่าง ...เป้าหมายของผม คือ ต้องสร้างธุรกิจ ต้องยิ่งใหญ่ด้วยตัวเอง
บทสรุปคือ ผมเรียนไม่จบที่ออสเตรเลีย เพราะมัวแต่ทำงาน ..เอาเงินที่บ้านจำนวนมหาศาลไปทิ้งกับร้านอาหาร และโรงงานกระจก ...ใบปริญญาก็ไม่ได้ ต้องกลับบ้านมือเปล่า
พ่อผมไม่พูดสักคำ ...บอกว่า 'ไม่เป็นไร เดี๋ยวก็เริ่มใหม่'
...ในใจผมคิดว่า 'ไม่เป็นไรกะผีอะไร เงินเสียไปขนาดนี้ ปริญญาโทก็ไม่จบ พังทุกอย่าง อายุก็เริ่มเยอะแล้ว ยังทำอะไรไม่สำเร็จสักอย่าง ห่วยแตกชิบหาย กรูไม่ไหวแล้ว ทำไมกรูถึงไม่เอาไหนขนาดนี้วะ ?'
จุดนี้แหละที่ผมเริ่มรู้จักตัวเองว่า จริงๆแล้ว ถ้าไม่มีบารมีจากพ่อ ตัวผมเองไม่มีอะไรดีเลย ไม่เอาไหนเลย ...นี่เป็นจุดเปลี่ยนที่ผมเริ่มพัฒนาตัวเอง
ผมซื้อหนังสือ อ่านหนังสือเยอะมาก เข้าสัมมนา พยายามหาความรู้ทุกอย่าง
จนวันนึง พ่อเรียกผมเข้าไปคุยในห้องพระ บอกว่า 'เอาเงินก้อนนี้ไปลองเล่นหุ้น ทำให้ดีล่ะ'
นี่คือ เหตุผลที่ผมเข้าตลาดหุ้น แล้วก็เป็นผมอย่างในปัจจุบัน
สิ่งที่ผมเรียนรู้คือ
1. ความเชื่อมั่น และกำลังใจจากคนที่เรารักคือพลังที่สำคัญมากในชีวิต โดยเฉพาะเวลาที่เราอ่อนแอ
2. เราจะรู้จักตัวเองจริงๆ ก็วันที่เราเจอวิกฤตหนักๆ ในขีวิต ..นั่นคือ เวลาตัดสินคน
3. ไม่มีพรสวรรค์ในโลก มีแต่พรแสวง ..ยิ่งเจอปัญหา ยิ่งมีโอกาสพัฒนาตัวเอง
4. ล้มเหลว มันลุกได้ ขอเพียงไม่ล้มเลิก
5. พ่อเก่ง ไม่ได้หมายความว่าเราเก่ง ..ความเก่ง แต่ละคนต้องเรียนรู้เองจากประสบการณ์
#ภาววิทย์กลิ่นประทุม
ความคิดเห็นนี้ถูกผู้เขียนลบ
ตอบลบ