"ก็อยากเล่าให้น้องๆที่อายุ 20 - 30 ปี ฟังว่า จริงๆแล้ว ไม่ว่าคุณจะยากดีมีจน ..ทุกคนล้วนต้องมีปัญหาและพบอุปสรรคอยู่ตลอดเวลา เพราะคิดง่ายๆ ว่า โลกนี้ที่มี อาชีพ ที่มีธุรกิจต่างๆ ก็คือ มันตั้งขึ้นมาเพื่อแก้ปัญหาให้มนุษย์นั่นเอง อย่าง 7-11 ก็แก้ปัญหาความสะดวก ..ร้านกาแฟก็มาตอบโจทย์ในการพบปะ.. Modern Trade ก็มาแก้ปัญหาความยุ่งยากในการไปเดินตลาด ..คือ พูดได้เลยว่า คนที่ประสบความสำเร็จและรวย ก็เพราะเขาคือ "นักแก้ปัญหา" ทั้งแก้ปัญหาตัวเองได้ และ ยังแก้ปัญหาคนอื่นได้ (อันนี้อย่าทำกลับกันนะ อย่างแรกต้องแก้ปัญหาตัวเองก่อน ...บ้านเราชอบนักน่ะ ไปแก้ปัญหาคนอื่นก่อน อันนั้นพวกมั่วนิ่มอ่ะนะ...555 "วุ่นวาย!!" -- คือ โจทย์แรกต้องแก้ปัญหาตัวเองก่อนครับ แล้วเริ่มเดินทางต่อ จากจุดนั้น) ...ก็กลับมาที่ทำไม วัยรุ่นถึงเครียดกว่าวัยอื่น ..ผมว่า เพราะเรายังขาดประสบการณ์ "เขาเรียกยังขาดภูมิคุ้มกันชีวิต"..สิ่งนี้มันคล้ายๆ วัคซีน แต่มันเป็น วัคซีนทางอารมณ์ที่จะต้องเรียนรู้เอง จากความเจ็บปวด (ย้ำนะ ว่า "ภูมิคุ้มกันชีวิต" มันจะได้มาจากความเจ็บปวด ความล้มเหลว ไม่ว่าทางใดก็ทางนึง)
ถ้าใครที่ประสบความสำเร็จ แล้วเขามาบอกคุณว่า เขานี่ไม่เคยล้มเหลวเลย ..ฟันธงไปเลยว่า ไอ้นี่มัน Bull Shit "ขี้หมาน่ะ" คบไม่ได้ ...จะเป็นไปได้อย่างไร ที่จะไม่เคยผิดพลาดอะไรเลย ...จริงไหม!! (แค่โดนแฟนที่เพิ่งคบกันมาไม่นานทิ้ง ก็ต่อมน้ำตาแตก แทบจะวิ่งไปโดดตึกแล้ว ...ไหนชีวิตการงานจะง่ายกว่านั้น ..เป็นไปไม่ได้ -- ความล้มเหลว ความผิดพลาด มันเจอทุกคนแหละ เพียงแต่เมื่อไหร่เท่านั้นเอง ...ผมเลยชอบแนะนำให้คนรุ่นใหม่ รีบๆล้มเหลว เจอเร็วๆ ..เจอตั้งแต่เด็ก จะได้ไม่ต้องไปเจอตอนแก่ ..เพราะเจอตอนแก่ แล้วมันอาจจะไม่ฟื้นนะ...555)
ก็นี่แหละประเด็น คือ คนเรามันต้องหา "วัคซีนชีวิต" ซึ่งก็คือ ความล้มเหลว ความผิดพลาดมาเป็นบทเรียน แล้วถึงจะกล้าก้าวต่อไป อย่างแข็งแกร่งขึ้น ...ผมว่าคนที่เขาประสบความสำเร็จ ไม่ใช่เขาไม่เคยล้มเหลว เพียงแต่เขาล้ม แล้วก็เอาสิ่งนั้นเป็นบทเรียน เพื่อการที่จะก้าวไปครั้งใหม่ที่ใหญ่ขึ้น ..ก็เท่านั้นเอง
คำพูดที่ว่า Life is a Journey ..มันเป็นประโยค Classic นะ ...บอกตามตรง คนส่วนใหญ่ ตอนตั้งเป้าออกเดินทาง มันมักเป็นเป้าหมาย ที่สุดท้ายไปจบในจุดที่เราไม่ได้ตั้งเป้ามา และบางครั้งแจ๋วกว่า เจ๋งกว่า ที่เริ่มตั้งเป้าเสียอีก ...เพราะแท้จริงแล้ว ชีวิตมันไม่ใช่เส้นตรง ...แต่มันเป็นการเดินทางที่เราต้องเดินทางน่ะ ..บางคนกลัวล้มเหลว จนไม่เคยที่จะเริ่มเดินทางด้วยซ้ำ แน่นอนนั่นมันคือ คนส่วนใหญ่ที่ไม่ประสบความสำเร็จ ..แต่นั่นก็คือ สิ่งที่คนเหล่านั้นเลือกเองจริงไหม -- และ Key Success ของชีวิต ส่วนใหญ่เลย ไม่ได้อยู่ที่งาน แต่อยู่ที่เจอ "คน" (งานมันแค่ตัวกำหนด Passion ในสิ่งที่เราชอบ และเลือกเป็นพาหนะในการเดินทาง และเราเดินทางไปเพื่อเจอคน นั่นเอง "ดังนั้น งาน เป็นเพียงสิ่งที่ทำให้ตัวเราน่าหลงไหล ยิ่งเรามี Passion ในสิ่งที่ทำ มันยิ่งทำให้คนอื่นอยากมาเจอมาพบเรามากขึ้นเรื่อย ..และนั่นก็คือ โอกาสที่เกิดขึ้น") ...เพราะไอ้ที่เก่งสุดๆ เก่งคนเดียว แล้วเข้ากับมนุษย์ไม่ได้ -- มันมักไปเป็น นักวิจัย นักวิชาการ ไม่ใช่นักธุรกิจ หรือ เจ้าของกิจการ ....
ความสำเร็จจึงอยู่ที่การเดินทางของเรา มันเดินไปพร้อม Passion กับ ความคิดที่บวก และ สร้างสรรค์ -- สิ่งนี้จะพาเราไปเจอคนประเภทเดียวกัน และจากนั้น 1+1 จะเป็น 3 เป็น 4 ..เป็นมากกว่าที่เราคิดมากมาย ... คิดดี ..ทำอะไรทำจริง มุ่งมั่น..หลงไหลมี Passion กับสิ่งที่ทำ ...มีสัมมาคารวะ(เพราะเราต้องอยู่กับคน "คน" คือ สิ่งที่จะให้โอกาสเรา) ... และที่สำคัญที่สุด ต้อง win-win ..ถ้า"ให้ก่อนรับ(Give&then Take)"ได้ ทำไป เชื่อผม นั่นแหละโอกาสที่เราสร้างเอง --- และสิ่งนั้นแหละ คาถาแห่งการประสบความสำเร็จ
วันนี้ผมเองอาจเพิ่งออกเดินทางมาไม่นาน แถมล้มลุกคลุกคลานตลอดมา จากความห่ามและบ้าบิ่น ...แต่เมื่อมองย้อนกลับไป มันก็เป็น Journey ที่น่าตื่นตาตื่นใจ ..ยิ้มบ้าง เศร้าบ้าง ..ก็ว่ากันไป ...สุดท้ายคนที่คิดเหมือนกัน ก็จะมาเจอกัน มาร่วมงานกัน และ ทำสิ่งที่พวกเขาเชื่อมั่น ...win-win ครับ แล้วเราจะได้เจอกันระหว่าง การเดินทาง!!
ชื่นชมและเห็นด้วยกับคุณแพท เรื่องการเดินทางของชีวิต และเรื่องคนค่ะ อ่านแล้วก็ได้กำลังใจขึ้นมากเลย ขอบคุณค่ะ
ตอบลบขอชื่นชมน้องแพท ในการแบ่งปันประสบการณ์ ข้อมูล บทความต่างๆ
ตอบลบ